promieniowania dipolowego

Encyklopedia PWN

dipol
[gr.],
antena dipolowa,
telekom. antena liniowa symetryczna (najprostszy typ anteny pojedynczej), zwykle o 2 symetrycznych ramionach wykonanych z metalowych przewodów (prętów, pasków lub trójkątów), połączonych w odpowiedni sposób z nadajnikiem i/lub odbiornikiem.
elektret
[gr.],
elektres,
dielektryk wytwarzający zewn. pole elektr. w wyniku trwałego uporządkowania elektr. momentów dipolowych jego cząsteczek lub zgromadzenia na nim trwałego ładunku elektrycznego;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia